मले बी मंत्री करून टाका.
मायी साखर कायी कमी होत नायी , छातीत बी कय येतच रायते , कोन्या औषधानं फरक नायी पडून रायला. या नेत्याईच्या तब्येती पदावर गेल्यावर कशा टनाटन होत्यात. म्हनून म्या मंग डॉक्टर ले म्हनल “डॉक्टर मले बी मंत्री करून टाक्याच पायजा , मंत्री झालं की बादच हालत सुधारते. पायजा कायी जुगाड जमते का ? म्या अस म्हनल त डॉक्टर मले हासे. ते हासत त म्या म्हनल “सायब या गोया कायी काम नायी करत , तब्येत कायी सुधरून नायी रायली नीरा पैसा खर्च होऊ रायला.” सामान्य मानसाले बिमा-या खाऊ रायल्या अन हे वाझे अन मंत्री संत्री याईले बिमा-या बराबर आरोपातून सटकाईले मदत करू रायल्या.
वडीलांना कोरोना लस देण्याच्या निमित्ताने रुग्णालयात गेलो होतो. लस घेतल्यानंतर थोडावेळ बसायला सांगितले होते म्हणून आम्ही शारीरिक दूरतेचे पालन करीत बसलो होतो. भोवताली ग्रामिण भागातील बरेचसे लोक होते. त्यांच्या आपआपसात चर्चा रंगल्या होत्या. आम्हाला बसायचेच होते म्हणून मी शांत बसून त्यांचे बोलणे ऐकत होतो. साठी ओलांडलेला एक जेष्ठ नागरीक त्याच्या सोबत्याशी गप्पा मारत होता. राजकारण , कोरोना , प्रकृती यांबाबत ते बोलत होते. पहिला जास्त बोलत होता. तो म्हणाला , “ त्या वाझेले पकडलं बुवा , त्याची चौकशी करनं लावल म्हने त्या ‘यनआयये’ का काय व्हय त्या दिल्लीच्या अधिका-याईनं. कायी हाय का त्या चौकशीत पडेल ? त्याची तब्येत खराब होऊ रायली म्हने आता. मले सांगा हा गडी पार्टीचे काम करे , अंबानीच्या घरासमोर जिलेटीन न भरेल गाडी उभी करे , त्या हिरेन ले मा-याचा कट करे तवा याच्या तब्येतीले काऊन कायी झालं नायी ? आता तं लय ब्लॉकेज हाय म्हनते, साखर बी हाय म्हनते. इतलेच ब्लॉकेज व्हते, साखर होती, त कायले या जिलेटीनच्या फंदात अन हिरेनले मा-याच्या नांदी लागला बे हा ? अन कायलेच पुन्हा आला कामावर. बरा व्हता न निलंबित, आराम क-याचा. मग दुसरा म्हणे “वसुली क-याले आनल अशीन त्याले”. अशा त्यांच्या गप्पा सुरु होत्या .
पहिला ट्वेंटी-ट्वेंटी सारखा जलद बोलत होता तर दुसरा कसोटी क्रिकेट सारखा निचंतीने बोलत होता मी मूक दर्शक होतो केवळ श्रवण करीत होतो. त्यांचे बोलणे अगदी खरे होते. आपल्या देशातील राजकारण हे किती खालच्या स्तराला गेले आहे व तळागाळातील जनतेला ते सर्व ठाऊक आहे. राजकारण्यांना वाटते की डोळे मिटून दुध पितांना त्यांना कुणीच पाहात नाही. पण “ये जो पब्लिक है ये सब जानती है” असा विचार त्या दोघांची चर्चा ऐकून माझ्या मनात येऊन गेला.
तेवढ्यात पहिला पुन्हा बोलू लागला, “तुम्हाले सांगतो बाळासाहेबाची गोष्टच अलग होती भाऊ, त्याईच्या सारख कोनी नायी होऊ शकत. जे अशीन ते अस हाय तुम्हाले पटल तर ठीक नायी पटल तर नायी अस होत त्याईच काम. एरीच कायी लोकाईन त्याईले डोक्यावर घेतलं नव्हत. आता तर त्याईच्यासारखा “ जे हाय ते हाय , जे नाय ते नाय “ अस बोलनारा कुनीच नायी. दुसरा म्हने “ तुम्हाले सांगतो भाऊ तो जुना जमाना गेला आता , आता सा-याईले पायजे मलाई , नसन भेटत त लागे तो जाते दुस-या पार्टीत. बाळासायबाले बी त सोडून जायेल हायेत कायी लोक, अन त्या लोकाईच्या संग बाळासायबाची पार्टी हाय आज, या लोकायीले जनतेच कायी घेन-देन नायी न वो”. “हाव न राजेहो” पहिला पुन्हा बोलू लागला “आता बगा सायच्या याईच्या तब्येती खराब वकत आला की लागे खराब होत्यात अन चांगला वकत आली की लागे सुधारतात बी. असं कसं अशीन भाऊ हे ? अन हे पोलीसाले, कोर्टाले लक्षात नसन येत का ? डॉक्टर मले म्हनते की तुमची ते साखरेची बिमारी आता कधीच बरी व्हनार नायी , छातीत कय आलती एक दोन खेप त म्हने तुम्ही सा-या गोया टायमावर घेत जा अन ते साखरेची सुई टोचून घेत जा. मी म्हनल सायीच हे गनित हाय तरी कसं ? आपल्या तब्येती कशा सुधरत नायी ? अन नेत्याईच्या त टनाटन होत्यात. भ्रष्टाचार केलता त यक नेता जेलात गेला व्हता. तठी त्याची किती तब्येत खराब होत जाय बापा. पेपरात त्याच्या तब्येतीच्या बातम्याच्या बातम्या येत. अन आता पायसान त असा फिरते , असा बोलते , असा कामाचा हिरक दाखवते की जस कायी होयेलच नायी. अन जेलाच्या वक्ती त लयच बिमार असल्याच्या बातम्या येत बापा. तुम्हाले म्हटल भाऊ मले त कायी समजत नायी. सामान्य मानसाले कशी तकलीफ सुरु झाली की सुरूच रायते अन या नेत्याइची , अधिका-याइची पदावर असले की कायीच तकलीफ नसते अन जेलात जायची बारी आली की लागे बराबर तकलीफ सुरु होते. आता आपल्याले त जेलात जायाच कायी कारन नायी भाऊ , आपन कायी करेलच नायी पन सायीचं मायी साखर कायी कमी होत नायी , छातीत बी कय येतच रायते , कोन्या औषधानं फरक नायी पडून रायला. या नेत्याईच्या तब्येती पदावर गेल्यावर कशा टनाटन होत्यात. म्हनून म्या मंग डॉक्टर ले म्हनल “डॉक्टर मले बी मंत्री करून टाक्याच पायजा , मंत्री झालं की बादच हालत सुधारते. पायजा कायी जुगाड जमते का ? म्या अस म्हनल त डॉक्टर मले हासे. ते हासत त म्या म्हनल “सायब या गोया कायी काम नायी करत , तब्येत कायी सुधरून नायी रायली नीरा पैसा खर्च होऊ रायला.” सामान्य मानसाले बिमा-या खाऊ रायल्या अन हे वाझे अन मंत्री संत्री याईले बिमा-या बराबर आरोपातून सटकाईले मदत करू रायल्या. डॉक्टर म्हने भाऊ आपल्याले गोयाच घेन हाय. ते राजकारन आपल्या बसच हाय काय ? त्याईचा इचार करून आखीन साखर अन बी पी वाढवसान. मी बसलो बा चूप मंग. दुसरा म्हने “जाऊ द्या राजेहो या अशा लोकाईचा न्याय देव करते , चाला झाला आपला टाईम”
मी पण भानावर आलो. खरेच आरोप झाले की तब्येत खराब व जमानत मिळाली किंवा चौकशीतून मुक्त झाले की तब्येत चांगली, प्रकृती कारणास्तव सवलत मिळवणे, सहानुभूती मिळवणे भ्रष्ट नेत्यांच्या व अधिका-यांच्या या असा वर्तणूकीवर काही उपाययोजना , कायदेशीर तरतूद ही असलीच पाहिजे. त्यांच्या प्रकृतीची सत्यता पडताळणी कशी करता येईल ? खरेच त्यांची प्रकृती खराब असेल तर त्यांना किमान पाच वर्षे पर्यंत पुनश्च पद बहाल न करणे. जेणे करून त्यांना प्रकृती कारणास्तव जेल मध्ये किंवा घरी आराम करता येईल अशी सुद्धा कायद्यात तरतूद व्हावी. असे विचार घरी परततांना माझ्या मनात येत होते.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा