Article on shraddha murder case Delhi

मुलींनो समाजातील आफताब ओळखा

आपल्या मुला-मुलींना आपल्या आदर्श नायकांच्या कथांचे, पौराणिक कथांचे, उपनिषद, पृथ्वीराज चौव्हाण, धर्मवीर संभाजीराजे यांच्या कथांचे, चित्तोडवर मुस्लिम आक्रमकांच्या हाती लागू नये म्हणून जोहार करणा-या राजपूत स्त्रियांच्या कथांचे बाळकडू मिळायला हवे.  या बाळकडूपासून आजच्या शिक्षणपद्धतीमुळे, चांगले वाचन नसल्याने, पालकांच्या व्यस्त जीवनपद्धतीमुळे, आजी आजोबांचा सहवास नसल्याने, दुर्दैवाने ते वंचीत झालेले आहे व सुयोग्य जोडीदार निवडण्यात त्यांची फसगत होत आहे.

परवा श्रद्धा वालेकर हत्येचे वृत्त धडकले आणि सुन्न झालो, अवघा देशच सुन्न झाला. काय ती हत्या करण्याची निर्घुण  त-हा , हत्येनंतर देहाचे तुकडे तुकडे करून फ्रिज मध्ये ठेवणे , त्यासाठी नवीन फ्रिज घेणे , हत्या केल्यानंतर एक-एक पिशवी करून तुकडे जंगलात फेकणे या सर्व घटना ऐकून देश हादरला. कोणती ही विकृती ? , काय हा क्रोध ?  एखाद्याच्या देहाची शक्ले करून करून त्याला मारणे म्हणजे आफताब ने क्रौर्‍याची परिसीमाच गाठली. क्रौर्य, क्रूरकर्मा, काळिमा अशाप्रकारचे शब्द सुद्धा या घटनेसाठी थिटे पडू लागले. का होते आहे हे असे ? का वारंवार घडतात आहेत मुलींना जाळ्यात फसवून ठार मारण्याच्या घटना ? याला काही पायबंद आहे की नाही ? कायद्याचा धाक आहे की नाही ? यात चुकते कुठे आहे? कोण चुकते आहे? मुली, पालक, समाज, प्रशासन, शिक्षक, ओढून ताणून जबरीने प्रेम प्राप्त करणे हे दाखवणारे चित्रपट, की कमी अधिक प्रमाणात हे सारेच ? असे एक ना अनेेेक प्रश्न श्रद्धाच्या हत्येनंतर मनात घोळतच आहेत. श्रद्धासोबत जसे घडले तसे अनेक मुलींसोबत यापुर्वी सुद्धा घडले आहे पण अत्याचाराचे प्रकार मात्र वेगळे आहेत. या मुलींना प्रेमजालात फसवणारी ही कोण मुले आहेत ? मुली यांच्या प्रेमजालात  फसतात तरी कशा ? एवढ्या फसतात की आई वडीलांचा , कुटुंबीयांचा कायमचा त्याग करून  या आफताबसारख्या मुलांसह पळून जाण्याइतपत त्यांची मानसिक तयारी होते किंवा करवली जाते. त्या लिव्ह इन मध्ये राहतात लग्नाची मागणी केल्यावर ही मुले चालढकल करतात, त्या मागणीचा तगादा लावल्यावर हे आफताब त्यांना जीवे मारण्यासही मागे पुढे पाहत नाही. संत कबीराने म्हटले आहे "जैसा भोजन वैसा मन" या कबीरोक्ती नुसार त्यांचे मन व कृत्ये होत असतात. काय झाले आहे या श्रद्धासारख्या मुलींना ? प्रेम आंधळे आहे असे म्हटले जाते पण आपण कुणाच्या प्रेमात आपण पडतो आहे , प्रेमात पडल्यावर वाहवत काय जातो आहोत याचे काही एक भान या मुली का ठेवत नाही ? यांच्यावर काय जादू होते? आपण कुठे कमी पडत आहोत ? आपण अतिशय पुरोगामी विचारांचे, सुधारलेले, मॉडर्न, धर्मनिरपेक्ष असे काही स्वत:ला दाखवण्याचा का प्रयत्न करीत आहोत ? तसे दाखवण्याच्या नावाखाली आपण आपला स्वधर्म , आपले संस्कार , आपले रितीरीवाज यांचा हळू हळू त्याग करू लागलो आहोत. आपणच संस्कार , परंपरा चालीरिती यांना आपल्या पाल्यांसमक्ष तुडवत असू तर पाल्य तरी ते कुठे पाळतील ?   ते तर आणखी तुडवण्याचीच शक्यता अधिक. इतर अनेक धर्मात मात्र असे आढळत नाही ते कितीही मॉडर्न झाले, सुधारले तरी त्यांचे संस्कार, रिती, परंपरा सोडत नाही, आपण मात्र का कोण जाणे आपले संस्कार सोडत आहोत. (जे सन्मानीय अपवाद आहेत त्यांनी स्वत:ला वगळावे ) लग्न हा सुद्धा एक संस्कारच आहे परंतू हा संस्कार आता सेलिब्रेशन मध्ये लिव्ह इन मध्ये पालटला आहे. उच्चविद्याविभूषित मुली या आत्मनिर्भर झाल्या आहेत त्यामुळे त्यांना आता कुणाचेही , कशाचेही बंधन नको आहे. शिक्षणामुळे त्यांना  आपल्याला खूप समजते असे वाटू लागले आहे त्या स्वत:ला पुरुषांप्रमाणे समजू लागल्या आहेत. मग त्या श्रद्धासारखे आपल्या वडीलांना "मला आपली स्वत:ची मते आहेत, मला माझे समजते" अशाप्रकारची उत्तरे देऊन घराचा त्याग करतात. याअर्थी मुलींनी शिकू नये असा मुळीच नाही. जरूर शिकावे परंतू ज्या मातापित्यांनी आपल्याला सांभाळले, शिकवले , मोठे केले त्यांचे काही तर म्हणणे ऐकायला नको का ?  "प्यार किया नही जाता हो जाता है " असे आपल्या तरुणांना आपल्या हिंदी चित्रपट सुष्टीने शिकवले. पण तुम्ही कोणत्या मुलीवर / मुलावर प्रेम करत आहात ? तिच्या/ त्याच्या घरचे कोण ? , घराची पार्श्वभूमी काय ? ,   तिच्यावरचे / त्याच्यावरचे संस्कार कसे ? याचा विचार या तरुण मुलामुलींवर काही एक होतांना दिसत नाही आणि मग प्रेमाच्या मोठ-मोठ्या आणाभाका घेतलेले हे जीव अल्पावधीतच विभक्त होण्यापर्यन्त येऊन पोहचतात. श्रद्धासारखे इतर मुलींसोबत घडू नये म्हणून पालक, समाज, प्रशासन, शिक्षक सर्वांनाच सखोल विचारमंथन करावे लागेल. आफताबसारख्या मुलांच्या कचाटातून या मुलींना सोडवायचे असेल तर या मुलींना मुलींनाच नव्हे तर मुलांनाही आपल्या आदर्श नायकांच्या कथांचे, पौराणिक कथा, उपनिषद, पृथ्वीराज चौव्हाण, धर्मवीर संभाजीराजे यांच्या कथांचे, चित्तोडवर मुस्लिम आक्रमकांच्या हाती लागू नये म्हणून जोहार करणा-या राजपूत स्त्रियांच्या कथांचे बाळकडू मिळायला हवे. ते त्यांना आता दुर्दैवाने कमी मिळते आहे किंबहुना मिळतच नाही असेच चित्र आज दिसत आहे.  या बाळकडूपासून आजच्या शिक्षणपद्धतीमुळे, चांगले वाचन नसल्याने, पालकांच्या व्यस्त जीवनपद्धतीमुळे, आजी आजोबांचा सहवास नसल्याने,दुर्दैवाने ते वंचीत झालेले आहे आणि म्हणूनच  त्यांच्याकडून आत्महत्या , अयोग्य संस्कारहीन जोडीदार निवडणे अशा गोष्टी घडत आहेत. चुकीच्या जोडीदाराची निवड केली जात असल्याने आज घटस्फोटांची संख्या मोठ्या प्रमाणात वाढली आही. न्यायालयापुढे घटस्फोटांची हजारो प्रकरणे प्रलंबीत आहेत. मुलींनो केवळ आपल्या पदव्या वाढवून , आचार्य वगैरे होऊन चालणार नाही जीवनात अनेक प्रसंग , चढ उतार पाहिलेल्या, तुमच्यासाठी पैशाची तजवीज करणा-या आपल्या मातापित्यांचे म्हणणे सुद्धा स्विकारणे शिका. डोके ठिकाणावर ठेवा, स्वधर्मातील चांगली पुस्तके वाचा,  आपल्या धर्मात सांगितलेल्या  निदान एखाद्या तरी बाबीचे अनुसरण करा. देश-विदेशातील वृत्तांवर नजर ठेवा, "अखंडी सावध राहावे" या संतोक्ती नुसार कुणीही तुम्हाला प्रलोभने देत असेल , आकर्षित करण्याचा प्रयत्न करीत असेल , जवळीक साधण्याचा प्रयत्न करीत असेल तर त्वरीत त्याला जाणा व त्याला आपल्या जीवनातून हद्दपार करा. मुलींनो आपल्या सुखी जीवनासाठी आपल्या माय-बापासाठी, बंधू भगिनींसाठी परीवारासाठी, समाजातील हे असे नतद्रष्ट , क्रूरकर्मा , निर्घुण, पाशवी, बाहयांगाने सुंदर भासणारे परंतू अंतरंगाने पशू असणारे  आफताब ओळखा व त्यांना थारा देऊ नका.